OVERLIJDENSBERICHTEN VAN SEPARATISTEN.

(de Belgische revolutie was een geslaagde actie voor de oostelijke Limburgers om van de 'Hollanders' los te komen, dat was quasi de eerste lichting separatisten, daarna volgden nog, zeg maar, de tweede en derde lichting (beide laatsten in de 1840er jaren, zie in extenso vermeld in mijn boek Geef Limburg terug!)

Tevens staan hier enkele overlijdensberichten van oostelijk Limburgse poltici in de Belgische regering en het Belgische parlement vermeld.

In mijn boek Geef Limburg terug! staat veel meer informatie omtrent de personages dan hier vermeld is.

Overlijdensbericht separatist Henri de Brouckère uit Roermond (broer van eerste Limburgse separatist Charles de Brouckère jr. (Maastricht) die beiden zoons waren van Limburgse gouverneur (en orangist, pro-Hollander) De Brouckère sr.). Niet alleen in deze aangeziene familie was er een clash tussen vader en zoons, zoals in mijn boek Geef Limburg terug! te lezen is. Henri de Brouckère zou in de schaduw van zijn broer nog politieke carrière maken in België (zoals reeds kort weergegeven in het overlijdensbericht).

Overlijdensbericht van separatist en boegbeeld van de intellectuele tak van de Belgische revolutie, net als onder andere de gebroeders De Brouckère, Félix de Mérode. Zijn broer Frédérique de Mérode geldt als martelaar van de Belgische Omwenteling/Opstand/Revolutie en heeft als memorandum een mausoleum in Brussel. Félix daarentegen was dienaangaande minder fortuinlijk, ook al poogde men ook voor hem een standbeeld te plaatsen (zie brief van zijn zoon elders op deze website). Maastrichtenaar Félix de Mérode was in zijn leven Minister van Staat, lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, lid van de Provisorische Regering, lid van het Nationaal Congres en uiteraard gedecoreerd met het IJzeren Kruis (zie voor een authentiek exemplaar elders op deze website). Aardig detail: zelfs de prins en prinses van Monaco worden vernoemd bij de engere kring rondom de nabestaanden.

Lambert Bovy behoorde anno 1830 eveneens tot de liberale 'kliek' van jonge hoogopgeleiden (veelal juristen) die de intellectuele tak van de Belgische revolutie vormden. De Roermondenaar werd later gouverneur van Belgisch Limburg.

Overlijdensbericht Roermondenaar Louis Beerenbroek, ten tijde van de Belgische periode lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, en fel tegenstander van de (de facto) herinlijving bij Nederland. Ondanks dat merkwaardig genoeg toch in oostelijk Limburg blijven wonen (Roermond) en vreemd genoeg door Willem II in 1848 in de positie van Hertogelijk Commissaris voor de Duitsche Bondszaken benoemd. Meer details betreffende voorgaande, zie het boek Geef Limburg terug!

Overlijdensbericht van de dochter van de 1844-er separatistenleider uit Kerkrade Frans (in officiële berichten staat en onderschrijft hij met Franz) Cornéli.

Mooi is hier de familie De Selys Fanson te zien, die we tegenkomen in het Limburgse annexionisme rond 1919, zie mijn boek Geef Limburg terug!

Overlijdensbericht van baron De Crassier die tot de Limburgse intellectuele pro-Belgische separatisten behoorde.

Maastrichtenaar Graaff was procureur bij de rechtbank in Roermond en leefde van 1801 tot en met 1860. In 1860 werd hij in het hertogdom Limburg begraven te Houthem (bij Valkenburg). Ook hij behoorde tot de L'association constitutionnelle 'kliek'.

Maastrichtenaar Joseph-Laurent Jamine was een van de prominentste separastisten aan de 'vooravond van 1830'. Medeoprichter van de verzetskrant L'Eclaireur in 1828 en een actieve rol spelend rondom Maastricht tijdens de Belgische (eigenlijk Zuidelijke Nederlandse, met Limburg en Luxemburg erbij) revolutie. Hij werd hiervoor geëerd met het IJzeren Kruis, lidmaatschap van het Nationaal Congres en later de Kamer van Volksvertegenwoordigers.

Luikenaar de bankier Gerard Nagelmackers (voluit Gerard Theodore Pierre Joseph, 1777-1859) was in de 'Hollandse' periode lid van de Tweede Kamer der Staten Generaal, maar door zijn actieve rol in de revolutie werd hij lid van het Nationaal Congres. Hij stemde voor de eeuwige uitsluiting van de Nassaus van positie en bezit in België. Hij was een soort van schakel/link tussen Luikse en Maastrichtse separatisten.

Maastrichtenaar Henri Hippolyte Poswick kwam uit een separatistisch gezinde familie. Op het moment van de revolutie maakte hij nog deel uit van het 'Hollandse' leger, maar verkoos (als zovelen) de Belgische zijde. Nadat heel oostelijk Limburg in Belgische handen is, sluit hij zich 20 november 1830 aan bij de Belgische vrijcorpsen. In 1831 werd hij in het net opgerichte Belgische leger (tijdens de revolutie alleen vrijcorpsen) tweede luitenant bij de genie. In die hoedanigheid was hij plaatsvervanger van de bevelhebber van de genie van het Maasleger. Hij maakte een promotiereeks door die hem uiteindelijk in de rang van generaal-majoor zou laten sterven.

Overlijdensbericht van de Maastrichtse 1830-er separatist Jean Nijpels, zie ook de medaille (penning) gewijd aan hem elders op deze site. Zijn indrukwekkende staat van dienst staat vermeld in het bericht. Niet voor niets dat hij nog ten leeftijden werd vereerd met een penning.

jhr. Jerome Ruys de Beerenbrouck (1803-1889) was de broer van de opa van de latere Limburgse premier van Nederland (en tevens Limburgse landverrader in 1919, als we Limburg terecht als een soevereine staat beschouwen (sinds 1839)) Charles Ruijs de Beerenbrouck. Alleen Jerome bleef in België 'hangen'. De opa van Charles en andere twee broers van Charles' opa en Jerome kozen in 1839 ervoor om in Limburg (en daarmee de facto Nederland, de jure Duitse Bond) te blijven wonen. Jerome was getrouwd met de dochter van Rutger baron de Tiecken de Terhove, die vooraf aan 1830 ('Hollandse periode') lid van de Provinciale Staten van (gezamenlijk) Limburg was, door de kiezers in Maastricht in 1830 was verkozen tot lid Nationaal Congres en in 1831 lid Kamer van Volksvertegenwoordigers werd.

Overlijdensbericht van de zoon van luitenant-generaal Daine. Er is nauwelijk informatie van Daine te vinden en zelfs op internet is nergens op het moment van dit schrijven vermeld dat hij kinderen heeft: ziehier een zoon van hem (ik heb een kopie van de geboorte-akte), luitenant-kolonel (1 rang onder kolonel, zoals luitenant-generaal 1 rang beneden generaal is (overigens de meeste generaals zijn geen generaals, maar luitenant-generaal of de lagere rang generaal-majoor en worden alleen generaal genoemd (= aanspreektitel)). In mijn boek Geef Limburg terug! ga ik i.v.m. het Limburgsch Bondscontingent uitgebreid op de militaire rangen (in de 19de eeuw!) in.

Overlijdensbericht van de dochter van pro-Belgische Limburgse separatist Charles Destouvelles (of d'Estouvelles) uit Maastricht. Hij was overigens 1 van de drie Limburgers die zich om praktische redenen tegen de eeuwige uitsluiting van de Oranje-Nassaus (zoals in de Belgische Grondwet verankerd) uitsprak: hij vond het nog niet de tijd om dat in de Grondwet te verankeren (de meerderheid van de Limburgers en overige Belgen dacht daar toch echt anders over). Willem-Alexander en voor hem zijn moeder, grootmoeder en overgrootmoeder dragen/droegen allen onterecht de titel burggraaf van Antwerpen (hetgeen ze niet meer zijn en kunnen zijn) en overigens ook ten onrechte de titel hertog(in) van Limburg, want Limburg is sinds 1867 (en officieus sinds) 1906 geen hertogdom meer. Ik mijn boek Geef Limburg terug! ga ik uitgebreider in op het afschaffen van die titel hertogdom (die overigens geen ceremoniële titel was ten tijde van de Duitsche Bond, zoals sommige halfslachtige geschiedschrijvers beweren: waar haal je het vandaan!).

Het overlijdensbericht laat de banden zien met de familie van Charles de Brouckère jr.

De keerzijde van het overlijdensbericht waarop nog een gemeentezegel staat .

Overlijdensbericht van de echtgenote van baron De Crassier, zie eerder.

Overlijdensbericht Limburgse 1840-er separatist graaf Oscar de Marchant et d'Ansembourg, wiens vader (tevens separatist of steunend) als 1 van de drie Limburgers tegen de eeuwige uitsluiting der Oranje-Nassaus stemde, echter de notulen van zijn redevoering zijn helaas niet bewaard gebleven. Mogelijk was ook in zijn geval sprake van een praktische overweging. Overigens was drie generaties later een andere telg uit de De Marchant et d'Ansembourg-familie de enige vooroorlogse niet pro-Hollandse Limburgse gouverneur: graaf Maximilien Victor Eugène Hubert Joseph Marie de Marchant et d'Ansembourg (helaas een nazi-gouverneur). Wat een verschil met Limburgse landverrader (immers Limburg is 'de jure' soeverein) jhr. mr. Charles Joseph Marie Ruijs de Beerenbrouck (naar wie veel straatnamen genoemd zijn door de kontenkruipende pro-Hollandse gemeentebestuurders destijds, schande). Samen met Nolens heeft hij via zijn propagandatocht in 1919 Limburg aan de 'Hollanders' verraden, toen pro-Belgische Limburgse annexionisten oostelijk Limburg wilden teruggeven aan de Belgen (België en Duitsland zijn de enige landen die oostelijk Limburg kunnen claimen, waarbij Duitsland sterker staat). Wetende dat zijn grootvader en diens broers nota bene nog pro-Belgische separatisten waren!

Overlijdensbericht van de echtgenote van separatist Franz Corneli. De generatie van hun kinderen zou introuwen in de familie Schoenmaeckers van Limburgse separatist en afgevaardigde in het Duitse parlement (naast 1848-er separatistenleider baron Jan-Lodewijk van Scherpenzeel-Heusch) Alexander Schoenmaeckers en het kasteel St. Gerlach als domicilie verkiezen. Overigens was De Rosen de Haren (meisjesnaam van de overleden barones) eveneens een separatisten leverende familie. in mijn boek Geef Limburg terug! staat een opsomming van de meest prominente separatisten in extenso in de verschillende episoden van de Limburgse geschiedenis.

Overlijdensbericht van baron Georges de Rosen de Haren, die een Limburgse separatist in de 1840-er bewegingen was.

Overlijdensbericht van de enig overgebleven erfgename van separatistenleider en afgevaardigde voor Limburg in het Duitse parlement baron Jan-Lodewijk van Scherpenzeel-Heusch. Hij was de drijvende kracht achter de onafhankelijkheidsverklaring van Limburg (een staatsrechtelijke uiteenzetting staat vereenvoudigd uitgelegd in mijn boek Geef Limburg terug!).

Overlijdensbericht van baron Pierre de Schiervel (Roermond, later Rothem), die een pro-Belgische separatist was en nog een actieve politieke carrière in België tegemoet zou zien.

Een telg (weliswaar drie generaties later) uit de familie van Alexander Schoenmaeckers. Interessant is madame Lagasse de Locht uit de Maastrichtse familie die een bijdrage zou leveren aan het Limburgs annexionisme rond 1919. In mijn boek Geef Limburg terug! wordt op deze beweging in extenso ingegaan.

Overlijdensbericht van bankier Visschers, de schoonvader van Limburgs eerste separatist Charles de Brouckère jr. Hij bewoonde het kasteel Caestert dat op 19 januari 1831 door een verkenningsexpeditie van luitenant-generaal Dibbets (vestingcommandant Maastricht) werd vervallen, doch door de vrijwillige jagers te voet van het regiment van de markies van Chasteler werden verjaagd (in mijn boek Geef Limburg terug! ga ik hier in extenso op in).

Overlijdensbericht van de burgemeester van Eijsden, graaf Théophile de Geloës, die een pro-Belgische opstandeling was en in januari 1831 op de hielen werd gezeten door manschappen van Dibbets doch zich tenauwernood kon redden. In mijn boek Geef Limburg terug! komt dit in meer detail aan de orde.

Philippe Vilain XIIII was de vader van Charles-Ghislain XIIII (die zijn ouderlijk huis verliet om in 1822 in Maastricht neer te strijken (zie met betrekking tot hem de onderstaande overlijdensberichten)). Philippe was het eerste anti-Hollandse oppositielid dat vereerd werd met een medaille, waarop tevens zijn medestrijder Félix de Muelenaere werd afgebeeld, zie authentieke medaille elders op deze website. Voor meer details zie boek Geef Limburg terug! Deze twee Tweede Kamerleden van de Staten-Generaal voor de zuidelijke Nederlanden zouden, samen met de jongeren Charles de Broukère Jr. en Charles d'Estouvelles, de voorhoede vormen van het intellectuele en politieke anti-Hollandse verzet in de zuidelijke Nederlanden inclusief oostelijk Limburg.

Overlijdensbericht van de in Maastricht woonachtige Charles-Ghislain Vilain XIIII (cq. XIV) die zich inzette voor afscheiding van 'Holland'. Hij werd hiervoor beloond met diverse overheidsposities, zoals lid Nationaal Congres, voorzitter van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers, Minister van Buitenlandse Zaken etc.

Burggraaf Charles-Ghislain Vilain XIIII (ook Vilain XIV) behoorde nog tot de Maastrichtse separatisten die in 1828 reeds actief waren (zie mijn boek Geef Limburg terug!) en nam zitting in het Belgisch Nationaal Congres (overgangsparlement) voor het arrondissement Maastricht. We zien hem later terug als vice-voorzitter van de Belgische senaat en griffier van de Kamer van Volksvertegenwoordigers.

Jean Scheyven was voor Roermond lid van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers (NL: Tweede Kamer).

Auguste baron de Rosen de Haren lid van het Limburgse parlement. Opmerking 1: Laat u niet misleiden door de orde van oranje-nassau, hij was wel degelijk separatist (zij waren niet per definitie republikein, maar behoorden tot de oude adel die niets moest hebben van Willem I en zijn zoon Willem II)! Opmerking 2: aan dit bericht is duidelijk de connectie tussen de separatistische families te zien: Schoenmaeckers en De Selys Fanson, die zou doortrekken tot in de 20ste eeuw (met de aantekening dat niet alle familieleden separatisten waren).

Robert baron de Selys Fanson was annexionist in 1919 (zie in extenso mijn boek Geef Limburg terug!) en werd er voor gedecoreerd van Belgische zijde. Ondanks dat het hier gaat om een bericht uit het Nederlandstalige Houthem-St. Gerlach (bij Valkenburg aan de Geul) is hier te zien dat de Franse taal in adelijke kringen nog steeds gebruikelijk was, zelfs in 1946.

Godefroid Stas was samen met Charles de Brouckère Jr., Charles D'Estouvelles, François Hennequin, Théodore Weustenraad, baron de Crassier e.a. lid van een anti-Hollandse herenclub, die op intellectueel niveau de Belgische opstand steunde. Tevens was hij, net als enkele andere voornoemde heren, officier in de Maastrichtse schutterij. Zie ook mijn boek Geef Limburg terug! voor meer details.

Georges Jr. baron de Rosen de Haren was de zoon van separatist Georges Sr. De reden dat hij hier vermeld staat is vooral een interessant detail dat bij velen niet bekend is. Op dit overlijdensbericht staat 'Zouave Pontifical'. In 1861 verloor paus Pius IX de macht, door toedoen van de Italiaanse koning Victor Emanuel II van het nog jonge Italië dat zich in 1859 wist te onttrekken aan de Oostenrijkse heerschappij (de oorlog voor wie het Limburgsche Bondscontingent nog moest mobiliseren). Pius IX riep de katholieke mannen 'in de wereld' op om hem te komen steunen. Van overzee deden enkele Amerikanen en een legioen Canadezen mee. Voornamelijk waren het echter Europeanen (en enkele Russen), waarbij Nederland het leeuwendeel leverde samen met Frankrijk. Zo ontstonden diverse contingenten die samen het regiment Pauselijke Zoeaven vormden: strijders voor de paus tegen de koning van Italië. Ze stonden onder commando van de Zwitserse kolonel Allet. Ze vochten samen met de Zwitserse garde en deels het Franse leger in 1867 en wonnen. In 1870 werden ze echter, na het terugtrekken van de Franse troepen uit Rome voor de oorlog tegen Pruisen, verslagen door de Italiaanse troepen. De naam Pauselijke Zoeaven is bedacht door de zoon van Felix de Merode: Francois Xavier (zie ook zijn brief elders op deze website). Dit is de enige keer in de vooroorlogse geschiedenis dat Limburgers individueel betrokken waren bij een oorlog. Onder hen de latere burgemeester van Schaesberg (heden Landgraaf) Georges Jr. de Rosen de Haren.